ၾကယ္စင္အစံု
လင္းလဲ့ျဖာေ၀တဲ့ ညေတြမွာ
သိမွတ္မႈမွန္သမွ်
ဦးေဏွာက္က လြင့္ခါသြားေလာက္ေအာင္
မင္းကို သတိရတယ္ ခ်စ္သူ
ဒီၾကယ္စင္ေတြပဲေလ
ညတစ္ညမွာ
တို႕ႏွစ္ေယာက္အတူ
ေမာ့ေငးဖူးတယ္။
အခုေတာ့လည္း …
ႏွစ္ေယာက္အတူ
စားဖူးတဲ့ ထမင္းဆိုင္
ထိုင္ဖူးတဲ့ ခံုတန္းလ်ား
သြားေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာ
ေသာက္ဖူးတဲ့ အေအးဆိုင္
ေလွ်ာက္ဖူးတဲ့ တမာပင္လမ္း
ေကာက္ေပးဖူးတဲ့ ခေရပန္း
ဒါေတြ အလြမ္းသက္သက္ပါပဲ…
… … …
“… … ကို ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားကို
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းကိုက္
ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္
ရင္ထဲမွာပဲ တိတ္တဆိတ္ေအာ္ေနမိတာ
အၾကီမ္ေပါင္း သိ္န္းသန္းမကပါကြယ္
ငါဆုိတဲ့ေကာင္ကလည္း
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညိဳညင္မႈနဲ႔
မိန္းမလွ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမုန္း
ဘာကို ခံယူမလဲဆိုရင္
ဒုတိယ အရာကိုပဲ ေရြးတယ္
မာယာျပကၡဒိန္ရဲ႕
ကမာၻပ်က္မယ့္ရက္မွ
ငါတို႔ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့
တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းဖက္ဖို႔အတြက္ေတာ့
သာယာေနတဲ့ ကမာၻတစ္ခုကို
မပ်က္ဆီးေစေတာ့ဘူး။
… … …
ငါ့ႏႈတ္ခမ္းက ထြက္လာမယ့္
“မင္းကိုခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားကို
ငါကိုယ္တိုင္ျပန္သတ္
ၿမိဳသိပ္ခံစားေနသေရြ႕
ငါ့ရင္ထဲက ဘာသာစကားကို
မင္းဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏိုင္ဘူး
ငါကလည္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို မခံစားတတ္တဲ့လူကို
ကဗ်ာရဲ႕ အဓိပြာယ္
ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းေတြ
ငါ ရွင္းမျပခ်င္ဘူး
တခါတရံမွာ
ကဗ်ာဆိုတာ
နားလည္ဖို႕မလိုဘူး
ခံစားဖို႔ပဲလိုတယ္ေလ
ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို
ခ်စ္သူသိဖို႕ထက္
ခ်စ္ေနဖို႕ပဲလိုတယ္။
ဒီလိုနဲ႔
မင္းနားမလည္တဲ့ ကဗ်ာေတြပဲ
ငါ့ရင္မွာ
တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ သီးပြင့္လာတယ္။
… … …
“အႏုပညာကို
ဘာေၾကာင့္ လုပ္ေနသလဲ” တဲ့
ဒီေမးခြန္း အတြက္
ငါ့မွာ အေျဖမရွိသလို
ဘာ့ေၾကာင့္ မင္းကို စြန္႕လႊတ္ခဲ့လဲဆိုတဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ ငါမွာ မရွိဘူး။
ဒီလိုနဲ႕
ငါတို႔
တဒဂၤေတြ
အသေခ်ၤမက ေ၀းၾကၿပီ။
ဒါေပမယ့္
မင္းမသိပါဘူး ခ်စ္သူရယ္
ဘ၀တစ္ခုလံုး
ျပာခါက်သြားေအာင္
မင္းကို ငါခ်စ္တယ္။
အခ်စ္ရာဇ၀င္ရဲ႕ သမိုင္းျပတိုက္မွာ
အၾကီးျမတ္ဆံုး ခ်စ္ျခင္းအျဖစ္
ထာ၀ရ ျပသထားႏိုင္ဖို႔
ငါ့ အခ်စ္ေတြကို
ဆက္လက္ ပ်ိဳးေထာင္သြားအံုးမယ္ကြယ္…။ ။
လႈိင္မ်ိဳး
လႈိင္မ်ိဳး
No comments:
Post a Comment